Nele is een echte businesswoman, gezeteld in Antwerpen. Ze startte een master na master in

vennootschapsrecht en combineerde sindsdien haar job aan de balie als advocate bij het bekende

advocatenkantoor Monard Law, met het schrijven van haar doctoraat en het moederschap van twee

kinderen. Vorig jaar heeft Nele met ‘Artes’ haar eigen advocatenkantoor opgericht, dat ze wil laten

uitgroeien tot een kwaliteitsvol IP/IT privacy nichekantoor.

Dat is zo gegroeid. Ik heb na mijn middelbare school rechten gekozen bij wijze van eliminatie, maar ook op basis van mijn voorliefde voor de inhoud van de opleiding. Ik ben daarin doorgegaan, doorgegaan, doorgegaan en is het mettertijd een soort van passie geworden. In het Japans noemen ze het ook wel Ikigai of wat je gelukkig maakt. (Volgens Japanse traditie heeft iedereen een ikigai, een reden van bestaan. Ikigai is dat deel waar je passie, missie, roeping en beroep samenkomen.) Dat is echt mijn ding. Ik wil me blijven verdiepen in juridische kennis en alles wat daarrond hangt en het aanwenden om mezelf te ontplooien. Daarbij wil ik ook ondernemingen hulp bieden als ze op mij een beroep doen.  

Ik was het met veel zaken niet meer eens en had goesting om mijn eigen koers te varen.

Om het anders te verwoorden, mijn limiet was bereikt. Ik heb het heft in eigen handen genomen en Artes gesticht. 

Ik heb besloten om mijn eigen wereld op te bouwen rond Artes en daarin een positieve bedrijfscultuur te creëren. Positive vibes only. Dat is de lijn die ik wil volgen omdat ik ervan overtuigd ben dat het leven gewoonweg veel te kort is voor negativiteit. Terwijl die negativiteit vaak aanwezig is in dit vakgebied en niet in het minste. Daarom is het voor mij dan ook belangrijk om ervoor te zorgen dat we intern binnen Artes op één lijn zitten. 

Voor mij is dat vrijheid. Wat aan de andere kant ook als valkuil gezien kan worden want je kunt exact

kiezen hoeveel tijd je besteedt aan jouw onderneming. Als het jouw passie is en je bent er veel mee bezig, is de valkuil snel daar. Toch zie ik het als iets positief zolang ik mijn eigen ding kan doen. 

De opening was een absoluut hoogtepunt. Dat was voor mij echt een kantelpunt omdat het een enorme verandering geweest is in mijn leven. 

Ik denk door altijd door te gaan. Hoe moeilijk het soms ook was op bepaalde momenten. Moeilijk heeft voor mij verschillende betekenissen: Moeilijk in de zin van veel werk, zeker in combinatie met mijn kleine kinderen. Maar ook moeilijk in de zin van complexiteit, dat soms mijn petje te boven ging. Mijn motto in het leven is dan ook om altijd blijven doorgaan tot je het kunt of kent. Ik denk dat ik daarin die drive heb gevonden die ik op lange termijn nodig heb om iets op te bouwen en vol te houden. Die drive komt bij mij vanuit mijn passie voor het vak, en het geloof dat ik heb in de toekomst van advocatuur. Evenzeer geloof ik in het feit dat het soms ook anders kan.

Veerkracht, flexibiliteit en geduld. Dat laatste ontbreekt soms wel eens bij mij. Daarnaast denk ik dat het ook belangrijk is dat je dingen achter je kunt laten. De omgang met mensen blijft voor mij de 'key to success'.

Doordat ik nu mijn eigen advocatenkantoor heb, neemt de intensiteit alsmaar meer toe omdat er meer verantwoordelijkheid op mijn schouders valt. Daarbij is het niet altijd evident om een goed evenwicht te zoeken. Ook het plannen van mijn agenda is niet gemakkelijk aangezien de trein altijd maar blijft rijden. Ik heb het geluk dat mijn ouders kunnen bijspringen van tijd tot tijd en dat ik een goede partner heb zodat we de taken thuis kunnen verdelen. Ik bewaak die balans door soms bewust nee te zeggen tegen dingen om bij mijn kinderen te kunnen zijn. Er is nog altijd de balans tussen Artes en mijn gezin, maar de valkuil bij mij schuilt in de keuze die je maakt voor jezelf of me-time. Ik beschouw Artes als de tijd die ik voor mezelf neem.

Prijs-kwaliteit, nuttig en een mooie handtas. Daarnaast heeft KAAI de juiste naam als je het relateert aan Antwerpen. Ik ben er heel trots op, zeker ook omdat het een Antwerps merk is. Ik neem mijn KAAI bag vaak mee naar het buitenland en krijg er veel complimenten over.

Tot mijn 22 jaar ben ik een zwemster geweest. Niet zozeer met een topsportstatuut, maar wel in competitie. Zo spendeerde ik 10 à 11u per week in het zwembad.